Wspomnienia Jana Zumbacha, pilota, bohatera, przemytnika i najemnika. Legendarny dowódca Dywizjonu 303 opowiada o swoim dzieciństwie w Polsce, marzeniach o lataniu i drodze do dęblińskiej szkoły. Musiał pokonać opór matki, a nawet dokonać oszustwa (był tak naprawdę obywatelem Szwajcarii i nie mógł służyć w polskim wojsku), aby móc zostać pilotem. Lata nauki pilotażu dają wgląd w specyficzne metody pracy z przyszłymi asami lotnictwa (w trakcie lektury można zrozumieć sens powiedzenia, że polski lotnik jak trzeba poleci na drzwiach stodoły). Zumbach opisuje lata wojny, ewakuację z Rumunii i przedostanie się do Wielkiej Brytanii, bitwę o Anglię. Pozwala zajrzeć za kulisy i pokazuje życie pilotów-bohaterów, o tym jak radzili sobie ze świadomością, że być może jest to ostatni lot, o wyprawach do Londynu i dowodach sympatii ze strony kobiet. Dalsze życie genialnego pilota w powojennej Europie jest zaprawione wysoką dawką adrenaliny. Jean Zumbach jest współwłaścicielem linii lotniczej i przemytnikiem, szmugluje zegarki, złoto i podejrzanych pasażerów. Zostaje też najemnikiem w Katandze i Biafrze, organizuje w afrykańskich państewkach lotnictwo wojskowe.
Książka powinna zainteresować miłośników historii i lotnictwa oraz lubiących czytać autobiografie. Jan Zumbach opowiedział nie tylko o swoich bohaterskich wyczynach w powietrzu, zamiast malować obraz pilota-bohatera-legendy, pokazał też czytelnikom, jak znalazł się po ciemnej stronie mocy. Z pewnością ten król przestworzy miał co opowiadać w gronie rodziny i znajomych.
Moja ocena: 5/6 (bardziej za treść niż formę)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz